تاریخچه هنرهای رزمی؛ دای دو جوکو کاراته

تاکاشی آزوما

دای دو جوکو را بیشتر از آنکه بتوان یک سبک کاراته نامید باید یکی از سبکهای رزمی مختلط به حساب آورد. دای دوجوکو نیز مانند آشی هارا کاراته از کیوکوشین منشعب شده است. دای دوجوکو توسط یکی از شاگردان اویاما به نام تاکاشی آزوما ابداع گشته است. آزوما با تجربیاتی که در بوکس و جودو به دست آورده بود و با ترکیب آن دو با کاراته کیوکوشین سبک دای دو را ایجاد کرد. در روش مسابقه ای دای دو ضربه زدن به سر ( با دستکش بوکس) ضربات آرنج و زانو، تکنیکهای پرتابی جودو، فنون خفه کردن و قفل مفاصل حریف آزاد بوده و دارای امتیاز هستند. استفاده از لوازمی ایمنی مانند دستکش و کلاه برای مبارزین الزامی می باشد.

تاریخچه هنرهای رزمی؛ ایشین ریو کاراته

تاتسو اوشیمابوکو ،بنیان گذار ایشین ریو، در سال 1908 در اکیناوا به دنیا آمد. در 8 سالگی به مدت 4 سال زیر نظر عمویش به فراگیری اکیناواته پرداخت. بعدتر به شاگردی میاگی درآمد و سبک گوجو ریو را فراگرفت. بوکو به دستور استادتش میاگی نزد استاد چوتوکوکیان رفت تا سبک شورین ریو را فراگیرد. وی به مرور در بکارگیری سلاح های اکیناوایی هم مهارت یافت. بوکو پس از پایان جنگ جهانی دوم با ترکیب گوجوریو و شورین ریو سبک ایشین ریو (سبک وحدت) را بنا نهاد. تکنیکهای ایشین ریو 5 دسته هستند:

تکنیکهای مستقیم یا اصلی: این تکنیکها باید با سرعت و قدرت اجرا شوند و کوتاهترین مسیر را برای رسیدن به هدف طی کنند.

تکنیکهای دورانی: این تکنیکها مانند دیگر سبکهای کاراته بکار گرفته می شوند.

تکنیکهای متفرقه: کاربرد این تکنیکها در مبارزه آزاد غیرکنترلی است و در مسابقات امتیازی از آنها استفاده نمی شود.

تکنیکهای کومیته: این تکنیکها در مبارزه امتیازی مورد استفاده قرار می گیرند و شامل 20 تکنیک پایه هستند.

ادوات رزمی: سلاح های سنتی کوبودوجوتسو مانند چوب، سای و ....

در سبک ایشین ریو  کاتای اصلی با نام های سیسان، سوچین، نایهان چین، سانچین، وانسو، شینتوریال سوان سو، کوسانکو و تعدادی کاتای سلاح وجود دارد. تاتسو اوشیما بوکو در سن 48 سالگی درگذشت.

رضاکیانی موحد

تاریخچه هنرهای رزمی؛ آشی هارا کاراته

هیده یوکی آشی هارا ،بنیانگذار آشی هارا کاراته، از شاگردان اویاما بود. وی در سال 1944 و در هیروشیما به دنیا آمد. آشی هارا داری تجربه در رشته های کنجوتسو، جودو و جوجوتسو بود. وی با ترکیب این هنرها با کیوکوشین در سال 1980 سبک آشی هارا را ابداع کرد.

روشها، تمرینها و تکنیکهای آشی هارا کاراته مستقیما به مبارزه ختم می شوند. آشی هارا سعی کرد تا تمام تکنیکهای نمایشی، تشریفاتی و زائد را از سبک خود حذف کند تا شخص هر چه بیشتر بتواند به مبارزه واقعی نزدیک شود. تفاوت اساسی آشی هارا با کیوکوشین در این است که در سبک کیوکوشین هر دو حریف روبروی هم می ایستند و به صورت متداوم به بدن هم ضربه می زنند و در نتیجه کسی برنده نهایی است که توان بدنی بالاتری داشته باشد. اما در مبارزات آشی هارا هر حریف باید سعی کند تا از ضربه نفر مقابل فرار کرده و با قرار گرفتن در یک موقعیت برتر برای حمله دست به اقدام بزند. اصلی ترین وجه مشخه آشی هاراکاراته همین جابجایی بدن است که آن را به ژاپنی ساباکی می نامند. بر خلاف کیوکوشین در آشی هارا گرفتن حریف و ضربه زدن به وی آزاد است. بنابر این پس از انجام ساباکی و خارج شدن از مسیر ضربه حریف می توان وی را گرفت و تعادل وی را با ضربات دست یا پا بر هم زد. این روش مشابه روش به کارگرفته شده در هنرهای رزمی نرم می باشد. ساباکی ها در 8 جهت اصلی و در مسیرهای دایره وار انجام می شوند و بسته به نوع فاصله و گاردگیری حریف باید ساباکی متفاوتی را بکار برد. ساباکی تلفیقی است از حرکت، جابجایی، کنترل، گرفتن، کشیدن یا پرتاب حریف با دست و پا .

رضاکیانی موحد